کیانوش رستمی ملی‌پوش وزنه‌برداری می‌گوید: هنوز بی‌خیال المپیک نشده‌ام، زیرا معتقدم می‌توانم سهمیه ورودی را کسب کنم و در بازی‌های المپیک توکیو برای کشورم افتخارآفرین باشم.
بعد از ناکامی و حذف از تورنمنت بین‌المللی فجر در رشت، پیش‌بینی خیلی از کارشناسان وزنه‌برداری این بود که دیگر فرصت جمع‌آوری امتیازات لازم برای المپیکی شدن کیانوش رستمی تمام شده است. اما حالا به‌واسطه تعویق المپیک مسیر ورودی به این آوردگاه بزرگ برای برخی ستاره‌های بلاتکلیف مثل رستمی آسان‌تر از قبل شده است.
این روزها ویروس کرونا، المپیک، اردوها و مسابقات مختلف را به تعویق انداخته و باعث شده تا اکثر ورزشکاران ملی‌پوش برای حفظ سلامتی و آمادگی بدنی خود به‌صورت انفرادی تمرینات‌شان را در خانه دنبال کنند؛ دقیقاً اتفاقی که کیانوش رستمی خیلی پیش‌تر شرایطش را داشت و همین رویه را دنبال می‌کرد؛ رویه‌ای که حواشی زیادی هم ایجاد کرده بود. او وقتی با سؤالی با این محور مواجه می‌شود، می‌گوید: «خیلی علاقه‌‌ای ندارم به عقب برگردم و با ریشه‌یابی حواشی گذشته دوباره مسائل مختلف را نبش قبر کنم. چرا الان که احساس می‌کنم دوباره آرامش به زندگی‌ام برگشته باید بی‌خود و بی‌جهت به عقب برگردم و با بررسی یکسری اتفاقاتی که به هر دلیل رخ داده و تمام شده هم خودم و هم بقیه را به چالش بکشم و درگیر حاشیه کنم؟ به همین دلیل فکر می‌کنم صلاح من و بقیه عزیزان این باشد گذشته را فراموش کنیم و به فکر آینده و روزهای خوبی که در پیش داریم باشیم. من اصلاً دلم نمی‌خواهد نبش قبر کنم، چون احساس می‌کنم خدا را شکر حالم خوب است و به آینده امیدوارم.»
قهرمان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو و دارنده نشان طلای جهان تأکید دارد که هنوز پرونده کسب سهمیه المپیک توکیو و حضورش در این رویداد بزرگ برای او بسته نشده است. ملی‌پوش ۹۶کیلویی وزنه‌برداری ایران در این رابطه می‌گوید: «من هنوز بی‌خیال المپیک نشده‌ام، زیرا معتقدم می‌توانم سهمیه ورودی را کسب کنم و در بازی‌های المپیک توکیو برای کشورم افتخارآفرین باشم. طبق حساب و کتابی که خودم داشتم می‌توانم در یک مسابقه گلد یا همان تورنمنت طلایی و یک رقابت سیلور یا نقره‌ای شرکت کنم و امتیازاتم را با ثبت رکوردهایی ایده‌آل ارتقا دهم. اینطوری که پیش‌بینی کردم اگر بتوانم در مسابقات آسیایی که حکم مسابقه طلایی گزینشی را برایم دارد، حداقل ۱۸۰ یا ۱۸۵کیلوگرم در یکضرب، ۲۲۵کیلوگرم در دوضرب و مجموع در حد ۴۰۰ تا ۴۰۵کیلوگرم را به نامم ثبت کنم، قطعاً می‌توانم جزو نفرات سهمیه‌بگیر المپیک باشم.
امیدوارم همه عزیزان مسئول در این مسیر کمک و حمایتم کنند تا این افتخار را برای کشورم به ارمغان بیاورم. البته قطعاً بقیه دوستان هم‌وزن من در دسته ۹۶کیلوگرم نیز برای المپیکی شدن همچنان شانس دارند، اما چون فقط ۲ سهمیه به ایران تعلق گرفته و به‌واسطه تغییرات قوانین جهانی، نهایتاً بهترین و امتیاز‌آورترین‌های جهان می‌توانند در المپیک توکیو حاضر باشند. هر کدام از ما که بتوانیم شرایط ایده‌آل‌تر و شانس بهتری برای مدال‌آوری در المپیک پیش‌رو داشته باشیم به سهمیه می‌رسیم و نماینده وزنه‌برداری ایران در بازی‌های المپیک توکیو خواهیم بود.»
کیانوش رستمی درخصوص اینکه فدراسیون بعد از اینکه او خرجش را از تیم ملی جدا کرد و انفرادی تمرین کردن را به تمرین گروهی ترجیح داد، هزینه‌های جاری و تمرینی‌اش را به‌عنوان ملی‌پوش وزنه‌برداری به او پرداخت می‌کند یا نه؟
می‌گوید: «از زمانی که تصمیم گرفتم به دلایل خاصی که وجود داشت به‌صورت انفرادی تمریناتم را انجام دهم، اگر خودم پیگیر مسائل و مشکلاتم بودم و برای گرفتن حق و حقوقم پافشاری کردم، دوستان مجبور می‌شدند حمایتم کنند، اما وقتی دنبال حق و حقوقم نمی‌رفتم، عزیزان مسئول هم کلاً یادشان می‌رفت که من هم ملی‌پوش هستم و برای تمرینات و آماده‌سازی‌ام در مسیر
المپیک مثل بقیه بچه‌ها نیاز به حمایت مادی و تجهیزاتی دارم. من چون عادت ندارم التماس کنم و زیر بلیت افراد قرار بگیرم، با این همه مدال و افتخار هنوز نه جایی استخدام شده‌ام و نه اصلاً شغل ثابت یا حتی کار پاره‌وقتی مثل خیلی از ملی‌پوشان و قهرمانان دیگر المپیک و جهان دارم!
فدراسیونی‌ها از وقتی من در چند مسابقه اوت کردم کلاً گویا بدشان نمی‌آمد که فراموشم کنند و سراغی هم از من نگیرند. خواهشم از دوستان این است که نباید از باخت و شکست کیانوش خوشحال باشیم، زیرا برای او و امثال کیانوش میلیاردها هزینه شده تا افتخار این سرزمین و ملت باشند. پس به‌جای خوشحالی از زمین خوردن رستمی بد نیست کنارش باشید و حمایتش کنید تا در نهایت حاصلش را در المپیک ببینیم.»
