به گزارش باختر، دیدار صمیمانه «مهندس محمدرضا پالیزی از اعضای موسس نخستین هیات امنای دانشگاه رازی و متولی موقوفات وکیل‌الدوله»، با مسئولان این دانشگاه در سالن جلسات حوزه ریاست برگزار شد.
در ابتدای این دیدار دکتر اعلمی‌آل‌آقا رئیس دانشگاه رازی ضمن خوشامدگویی به مهندس پالیزی و ابراز خرسندی از این دیدار طی سخنانی، با اشاره به وضعیت دانشگاه رازی اظهار داشت: در حال حاضر خوشبختانه سطح زیربنای دانشگاه بالغ بر ۲۲۰ هزار مترمربع است که از این مقدار بیش از ۹۰ هزار مترمربع را سطح فضاهای کمک آموزشی و مابقی نیز آموزشی تشکیل می‌دهد.
وی با اشاره به اینکه در شش سال گذشته ۶۰ تا ۷۰ هزار مترمربع به زیربنای دانشگاه اضافه شده است، گفت: در این مدت دانشکده‌های نفت و پتروشیمی، برق و کامپیوتر، هنر و معماری، تربیت بدنی و... در پردیس طاق بستان و در پردیس کشاورزی و منابع طبیعی نیز دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی ساخته شده است.
وی با تاکید بر ارتباط شخصیت‌های فرهیخته و اصیل با دانشگاه گفت: حضور مهندس پالیزی برای دانشگاه ارزشمند است، برنامه‌ای نیز برای پنجاهمین سال تاسیس دانشگاه رازی داریم و با افتخار از حضور ایشان در آن برنامه بهره‌مند خواهیم شد.
در ادامه مهندس پالیزی ضمن ابراز خرسندی از این دیدار طی سخنانی، دانشگاه رازی را دانشگاهی نام‌آور در کشور و به‌ویژه در منطقه غرب دانست و اظهار داشت: فعالیت‌های صورت گرفته در این دانشگاه مایه خرسندی است امیدواریم بیش از پیش توسعه و گسترش یابد.
وی افزود: یکی از برنامه‌های در دستور کار ما اجرای طرح‌های اقتصاد مقاومتی در عناوین مختلف است، طرحی نیز در ماهیدشت داریم که در صورت موافقت اصولی و مشخص شدن محدوده آن، مباحث زیادی از جمله تقویت بخش کشاورزی در آن دیده شده است.
مهندس پالیزی خواستار توجه به پتانسیل‌ها و داشته‌های کشور شد و گفت: باید از این ملت غیور به خصوص غرب ایران حمایت شود، ایران را نباید دست کم گرفت. باید به ملت ایران خیلی بها داد. ما جای رشد بسیاری داریم و خوشبختانه منابع بکر فراوان نیز وجود دارد. وی تقویت مشارکت دسته جمعی و کارگروهی را مورد تاکید قرار داد و بااشاره به فعالیت‌های تیمی موثر و ارزشمند کادر موقوفه وکیل‌الدوله گفت: کار گروهی مساله‌ای آکادمیک است و باید در دانشگاه‌ها تقویت و رشد داده شود، گروه‌هایی نیز در کرمانشاه تشکیل دادیم که به هم یاد بدهیم چطور کار کنیم باید به مردم یاد بدهیم که چطورکار گروهی کنند و عضو تیم و گروه شوند.
مهندس پالیزی گفت: راه نجات مملکت آموزش کار گروهی است، مردم باید به کار گروهی عادت کنند، این کشور جا برای رشد دارد، باید آموزش فرهنگ کار گروهی را از دانشگاه و مدارس تزریق کرد اگر اینکار را نکنیم نجات نمی‌یابیم.
وی لزوم توجه به مهارت‌آموزی، امیدآفرینی و اشتغال فارغ التحصیلان دانشگاه را یادآور شد و افزود: در موقوفه وکیل‌الدوله چندین طرح را دنبال می‌کنیم، ایجاد اشتغال برای مردم این منطقه، ترغیب به انجام کار گروهی و تیمی از مهم‌ترین اهداف ما است.
مهندس پالیزی پایه و اساس هر شهری را دانشگاه و آموزش دانست و گفت: در حقیقت علم و آموزش سرمایه‌گذاری مملکت برای آینده است، اگر فرهنگ‌سازی و آموزش به مردم صورت نگیرد، در آینده نمی‌توانند به جامعه خدمت کنند.
وی دانشگاه را از مهم‌ترین مسائل دوام و قوام مملکت دانست و ابراز امیدواری کرد: روز به روز بر اهمیت توجه به علم و دانش و دانشگاه افزوده شود.مهندس پالیزی به مشکل نبود اشتغال برای فارغ التحصیلان دانشگاهی اشاره و بیان داشت: نبود شغل و درآمد سبب بروز مشکلات متعدد فرهنگی، اخلاقی و... می‌شود، باید راهکارهایی اندیشیده شود که بتوان فرصت اشتغال برای فارغ التحصیلان در علوم مختلف را فراهم کرد.
وی افزود: دانشگاه‌ها باید حمایت شوند، عشق و علاقه من به این شهر و دانشگاه رازی است و انشاءا...بتوانیم خدمتگزاری کنیم.
مهندس پالیزی تاکید کرد: به استفاده از دانشجویان نخبه برای ارائه پروژه و ایده اعتقاد دارم و طرح‌های تشویقی و حمایتی برای این مهم داریم.
در ادامه دکتر ویسی معاون پژوهش و فناوری دانشگاه رازی ضمن خوشامدگویی به مهندس پالیزی اشاره‌ای به سیاست‌های دانشگاه در جهت مهارت‌آموزی و توانمندسازی دانشجویان برای ورود به بازار کار داشت و گفت: در برهه‌ای، رسالت دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی بر آموزش و تربیت کارشناس بود، دانشگاه‌ها و از جمله دانشگاه رازی در این زمینه خوب رشد کردند و از نظر تربیت کارشناس به حد اشباع رسیدیم و مشکلی در تامین نیروی متخصص در هر رشته‌ای از جمله، فنی، علوم انسانی و... نداریم.
در ادامه دکتر بهرامی دانشیار دانشگاه رازی و رئیس انجمن ایرانی تاریخ استان کرمانشاه ضمن خیر مقدم به مهندس پالیزی اشاره‌ای به وجه تسمیه نام دانشگاه داشت و گفت: در دهه چهل سیاست‌هایی در آموزش عالی مطرح شد که هویت بخشی علمی بر اساس استوانه‌های بزرگ فرهنگ ملی ایران را مد نظر داشت تا با نامگذاری دانشگاه‌ها به شخصیت‌های برجسته مانند فردوسی، زکریای رازی و... به نوعی ارتباط هویتی بین اجزای جغرافیایی و ملی ایران ایجاد شود.
